-

Seksueel Overdraagbare Aandoeningen (SOA) en klassieke homeopathie

Seksueel overdraagbare aandoeningen

Introductie

Een SOA is de afkorting van ‘Seksueel Overdraagbare Aandoening’. Dat wil zeggen dat tot deze groep ziekte alle ziekten behoren die men door seksuele handelingen kan oplopen. Het zijn dus niet perse ziekten die alleen betrekking hebben op de geslachtsorganen. De term ‘geslachtsziekten’ heeft betrekking op alle ziekten die alleen plaats vinden in de geslachtsorganen. Er zijn ook ziekten in de geslachtsorganen die niet (of zelden) seksueel overdraagbaar zijn (bijvoorbeeld genitale candidiasis). Tijdens de geslachtsgemeenschap worden virussen, bacteriën of andere kleine organismen overgedragen. Vroeger noemde men geslachtsziekten ook wel venerische ziekten. Deze term is afgeleid van de godin Venus, de godin van de liefde.

De voornaamste SOA’s in Nederland zijn onder andere: gonorroe, syfilis, herpes genitalis, chlamydia, genitale wratten, schaamluizen, lymphomagranuloma venereum, ulcus molle en HIV (AIDS). De voornaamste SOA’s zullen hieronder besproken worden behalve $herpes genitalis, dit is namelijk al in een eerder artikel besproken. HIV (AIDS) bespreek ik niet omdat deze ziekte veel te uitgebreid is om hier kort te bespreken.

Op deze website kunt u een filmpje zien over SOA's.

Algemene oorzaken

De geslachtsorganen produceren afscheidingen zoals bij de man voorvocht en sperma en bij de vrouw vaginaal vocht. Deze afscheidingen kunnen bacteriën of virussen bevatten die weer via de slijmvliezen of kleine wondjes in de huid het lichaam van de partner binnen kunnen dringen. Ook kan het zijn dat kleine organismen zich bij voorkeur in de schaamstreek ophouden (bijvoorbeeld schaamluizen). Bij intiem contact kunnen deze organismen van de schaamstreek van de ene persoon naar de schaamstreek van een ander gaan.

Het kan ook zijn dat bepaalde SOA’s op een andere manier dan via seksueel contact overgebracht kunnen worden, bijvoorbeeld door besmette spuiten, bloedtransfusies, indirect contact, etc.

De seksueel overdraagbare aandoeningen kunnen zich soms ook ergens anders manifesteren dan in de geslachtorganen. Afhankelijk van de aard van de seksuele handelingen kunnen SOA’s ook voor komen in de mond, keel, rectum en darmen.

Het aantal patiënten dat besmet raakt met geslachtsziekten schommelt sterk in de tijd. Afhankelijk van veilig vrijen campagnes, oorlogen en maatschappelijke ontwikkelingen stijgt of daalt het aantal patiënten met geslachtsziekten. Het krijgen van een SOA is afhankelijk van onbeschermd seksueel contact met besmette partners en kan in het algemeen beïnvloed worden door factoren zoals hygiëne, lichamelijke weerstand, culturele normen en waarden etc. Een monogaam leven leiden als preventie van geslachtsziekten werkt indien beide partners geen SOA hebben en geen van beide partners een ziekte oplopen via een andere besmettingsmethode.

Algemene symptomen

In het algemeen kunnen geslachtsziekten de volgende klachten geven:

  • Ontstekingen
  • Zweren
  • Jeuk
  • Pijn (bij plassen)
  • Roodheid
  • Afscheidingen

De consequenties van geslachtsziekten zijn afhankelijk van de soort geslachtsziekte en hoe snel je deze behandelt. Bij sommige geslachtsziekten zijn de consequenties vrij mild maar bij anderen potentieel dodelijk of invaliderend als niet op tijd wordt ingegrepen (bijvoorbeeld syfilis en HIV). Ook kunnen sommige geslachtsziekten voor permanente onvruchtbaarheid zorgen indien niet op tijd wordt ingegrepen (bijvoorbeeld chlamydia).

Op deze website kunt u een filmpje zien over vaginale afscheidingen

Algemene behandeling

Sommige SOA’s zijn vrij eenvoudig te behandelen en kan men van deze ziekten goed genezen. Andere ziekten zijn niet te genezen (denk bijvoorbeeld aan HIV). Sommige ziekten kunnen, als ze niet op tijd behandeld worden, ernstige gevolgen hebben zoals neurologische problemen, grotere kans op kanker.

Afhankelijk van de soort ziekte en klachten kan men kiezen voor antibiotica, middelen om luizen te doden, pijnstillers, antivirale middelen, etc. Ook moet men seks partners waarschuwen en onthouden van seks totdat men genezen is.

Uiteraard is het beter om te voorkomen dan te genezen, zeker bij geslachtsziekten. Hieronder enkele tips:

  • Veilig vrijen - De voornaamste voorzorgsmaatregelen zijn uiteraard veilig vrijen. Dat wil zeggen dat men een (vrouwen)condoom moet gebruiken want maatregelen zoals coïtus interruptus (terugtrekken of “voor het zingen de kerk uit”), de anticonceptie pil etc. zijn niet voldoende om te beschermen tegen geslachtsziekten. Tegenwoordig zijn de condooms dusdanig ontwikkeld dat er geen redenen zijn om deze niet te gebruiken. Filmpje over voorbehoedsmiddelen
  • Orale/anale seks - Ook bij andere seksuele handelingen dan geslachtsgemeenschap (orale en anale seks) loopt men bepaalde risico’s. Dus wees ook daarmee voorzichtig en gebruik hierbij bescherming.
  • Nieuwe relatie - Veel van de SOA’s kunnen binnen 3 maanden na de besmetting getest worden of komen aan de oppervlakte door middel van symptomen. Het is dus verstandig om minimaal de eerste 3 maanden van de nieuwe relatie veilig te vrijen. Voordat men dan begint aan onveilige seks kan men een test laten doen voor de zekerheid.

Sommige geslachtsziekten zijn (in bepaalde fasen) niet herkenbaar ondanks dat men wel besmettelijk is. Zijn er echter wel blaasjes, afscheidingen, zweertjes, wondjes of wratten zichtbaar op of rond de geslachtsorganen, rectum of mond dan is het verstandig om zeer voorzichtig te zijn.

Enkele fabels: direct wassen of douchen na geslachtsgemeenschap helpt niet een SOA te voorkomen, je kan ook een SOA oplopen als je voor de eerste keer geslachtsgemeenschap hebt en het gerucht dat als je niets ziet of voelt heb je geen SOA is ook niet waar.

Gonorroe

Gonorroe (ook wel in de volksmond druiper genoemd) is een geslachtsziekte die door een bacterie (neisseria gonorrhoeae) veroorzaakt wordt. Deze bacterie nestelt zich in de plasbuis, endeldarm, baarmoederhals, keel of oogwit. Tijdens de geslachtsgemeenschap dringt de bacterie door de slijmvliezen heen en verspreidt het zich via het bloed. De bacterie verspreidt zich dus via contact tussen slijmvliezen, gewoonlijk tijdens seksuele handelingen en geslachtsgemeenschap. Gonorroe verspreidt zich niet via besmette toiletbrillen of andere indirecte verspreidingsmethoden.

Bij mannen ontstaan na ongeveer 2-8 dagen de eerste tekenen van een infectie: pijn bij urineren, frequente aandrang zonder te kunnen urineren, afscheiding in de vorm van pus. Deze klachten zijn dus in sommige gevallen te verwarren met een blaasontsteking. Wordt de gonorroe infectie verwaarloosd dan kan deze verspreiden naar de prostaat, zaadstrengen, testikels of bijballen. Als men dan niet ingrijpt kan een permanente vernauwing van de plasbuis (strictuur) of permanente onvruchtbaarheid ontstaan.

Bij vrouwen ontstaan de klachten gemiddeld 6-21 dagen na de besmetting. Veel vrouwen merken er in eerste instantie echter weinig van. Later kan pijn tijdens het urineren, pijnlijke aandrang, pusafscheiding uit de vagina of plasbuis, roodheid etc. ontstaan. Grijpt men niet in dan kan de infectie verder verspreiden richting de eileiders met als gevolg pijn in het bekken en onderbuik. Weer later zal de infectie kunnen zorgen voor chronische infectie van eileiders en eierstokken. Vanuit de eilerstokken kan de infectie de buikholte in gaan met ale gevolgen van dien. Ook kunnen vernauwingen in de eileiders en permanente onvruchtbaarheid ontstaan als men niet ingrijpt.

Indien men de gonorroe niet behandelt kan de bacterie uiteindelijk ook de gewrichten aantasten (met als gevolg pijn, zwellingen, bewegingsbeperking).

Anale of orale seks kan problemen in het rectum (proctitis) of keel (orofaryngitis) geven zoals pusvorming, roodheid, infectie, pijn, etc. Men kan ook het oog infecteren met als gevolg zwelling van de oogleden en pusvorming. Een dergelijke infectie van het oog moet direct behandeld worden omdat men het risico loopt dat men blind wordt. Baby’s die geboren worden uit een besmette vrouw krijgen vaak ook deze oogproblemen.

Gonorroe is een van de meest voorkomende SOA’s. Vooral in de 60er en 70er jaren waren er veel mensen die hiervan last hadden. Sinds iets minder dan een decennium neemt het aantal meldingen van deze ziekte weer toe.

Men behandelt gonorroe met antibiotica.

Syfilis (lues)

Syfilis (ook wel lues of harde sjanker genoemd) is een geslachtsziekte die ook door een bacterie (treponema pallidum) veroorzaakt wordt. Deze ziekte kan, als niet op tijd ingegrepen wordt, op de lange termijn invaliderend of zelfs dodelijk zijn. Deze bacterie kan slijmvliezen (vagina, penis, mond) of minuscule wondjes makkelijk doordringen en de bloedbaan binnentreden via de lymfeklieren. De ziekte kent vier verschillende fasen:

  • Primaire fase - Ongeveer 1-13 weken na de besmetting ontstaan de eerste symptomen: pijnloze zweer (met verharde randen, ulcus molle heeft zachte zweren) op of in de geslachtsorganen, anus, endeldarm, lippen, tong, keel en/of handen (meestal 1 zweer op het hele lichaam en heel soms meerder zweren). De zweer ontstaat op de plek waar men besmet is. Deze zweer bloedt niet maar scheidt een zeer besmettelijke vloeistof af. Omdat de zweer geen pijn doet komt het regelmatig voor dat men de zweer niet eens opmerkt. De lymfeklieren in de buurt van de zweer zetten op. Na enkele weken gaat de zweer weg. Tijdens deze fase is men zeer besmettelijk.
  • Secundaire fase - De secundaire fase begint ongeveer 6-12 weken na de besmetting en kan dus de primaire fase overlappen. Er ontstaat een uitslag van rode puntjes op het lichaam. Deze kan zich vooral manifesteren op de handpalmen en voetzolen. Ook deze uitslag gaat na verloop van tijd weg maar later (enkele weken of maanden) kan de uitslag terug komen. Allerlei organen in het lichaam kunnen gaan ontsteken. Ook krijgt men zweren in de mond. Verder kan men last krijgen van haaruitval, verminderde eetlust, vermoeidheid, koorts, algeheel ziek gevoel, verdikkingen op de overgang van het slijmvlies naar de huid. Tijdens deze fase is men zeer besmettelijk.
  • Latente fase - De latente fase noemt men latent omdat alle ziektesymptomen weg gaan. Het lijkt er dus op dat men genezen is. Deze fase kan maanden, jaren of de rest van het leven duren.
  • Tertiaire fase - De ziekte kan het zenuwstelsel of het hart aantasten (infecties, zweertjes, littekens) met als gevolg een slecht werkend zenuwstelsel, psychiatrische problemen (bijvoorbeeld grootheidswaanzin) of hartklachten. Deze klachten kunnen onomkeerbaar zijn, invaliderend en potentieel dodelijk.

Men wordt niet immuun voor syfilis. Dat wil zeggen dat men ook nadat men behandeld is voor syfilis weer ermee besmet kan raken.

Als de moeder besmet is met primaire of secundaire syfilis tijdens de zwangerschap dan bestaat de kans dat de foetus ook besmet kan raken met syfilis (congenitale syfilis). Daardoor ontstaan problemen zoals aangeboren syfilis, dood geboren baby’s, botvervormingen, problemen met lever en alvleesklier etc. Vaak hebben patiënten met HIV besmetting ook last van syfilis.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog en in de jaren 1960-1979 nam het aantal besmettingen toe. Ook de laatste jaren schijnt het aantal weer toe te nemen. Voor het eerst in de 16e eeuw verspreidde het zich als een epidemie door heel Europa.

De behandeling bestaat uit:

  • Waarschuwen van seksuele partners van de afgelopen 3 (primaire fase) of 12 (secundaire fase) maanden.
  • Geen seksueel contact totdat men behandeld is.
  • Peniciline.

Herpes genitalis

Dit is een virale geslachtsziekte die verwant is aan de $koortslip. Zie voor meer details het artikel herpes genitalis (14 januari 2007).

Chlamydia

Chlamydia is een ontsteking van de plasbuis, baarmoedermond en anus. Ongeveer 4-28 dagen na de besmetting krijgt de mannelijke patiënt een branderig gevoel tijdens het urineren. Ook komt er pus uit de penis. Deze kan daardoor ’s morgens wel rood en vastgekleefd zijn. Vrouwen merken meestal weinig van de ziekte. Sommige vrouwen kunnen wel klachten zoals pijn tijdens urineren, pijn in onderbuik, pijn tijdens geslachtsgemeenschap of bloedingen tussen twee menstruaties in vertonen. De klachten kunnen dus eventueel te verwarren zijn met een blaasontsteking.

De klachten gaan bij de meeste mensen na ongeveer een maand weer weg. De infectie kan echter bij de vrouw verspreiden naar de eileiders en deze infecteren. Deze infecties kunnen littekenweefsel veroorzaken met als gevolg chronische pijn en onvruchtbaarheid. Bij mannen kan de bacterie zich verplaatsen naar de bijbal waardoor deze ook ontstoken raakt. Ook dit kan onvruchtbaarheid en pijn veroorzaken.

Chlamydia wordt behandeld met antibiotica.

Filmpje over chlamydia

Genitale wratten

Wratten (condylomata) rond de geslachtsorganen en/of endeldarm worden veroorzaakt door een virus (menselijk papillomavirus = HPV). Sommige van deze soort papillomavirussen veroorzaken geen wratten maar verhogen de kans op baarmoederhalskanker of slokdarmkanker.

De wratten ontstaan 1-6 maanden na de besmetting. Ze ontstaan uit kleine roze of rode zwellingen en groeien dan uit in bloemkoolvormige wratten. Verminderde weerstand (onder andere door ziekte, immuunsysteem onderdrukkende medicatie of verhoogde stress) kan ervoor zorgen dat de wratten sneller groeien. Het lichaam kan dan namelijk de virussen minder goed aan.

De behandeling van genitale wratten bestaat uit verwijderen (met behulp van laser, scalpel, bevriezen of bijtende chemicaliën). Echter omdat hiermee alleen het eindresultaat van de virale besmetting wordt weg gehaald en niet het virus zelf komen de wratten vaak terug.

Schaamluizen

Schaamluizen (platjes) zijn net als gewone hoofdluizen kleine beestjes (2-4 mm lang) die zich graag ophouden op behaarde plekken van het lichaam. Schaamluizen kunnen niet alleen voorkomen in de schaamstreek maar ook op de buik en borst, billen en binnenkant bovenbenen. Ze kruipen langzaam rond waardoor ze jeuk veroorzaken. De eitjes van de schaamluizen komen na een week uit en noemt men neten.

Tijdens de geslachtsgemeenschap of slapen in hetzelfde bed met iemand die schaamluizen heeft kunnen de schaamluizen zich verplaatsen naar de partner. Condooms beschermen niet tegen schaamluizen. Schaamluizen zijn vervelend maar geen ernstig probleem.

De behandeling bestaat uit:

  • Scheren schaamhaar (om zeker te zijn dat neten weg zijn)
  • Wassen met speciale lotion
  • Wassen van kleren en beddengoed op minimaal 60°C
  • Behandelen van partner tegen schaamluizen.

Filmpje over (schaam)luizen

Lymphogranuloma venereum

Deze geslachtsziekte veroorzaakt een infectie van de plasbuis en baarmoederhals. Ook is de boosdoener weer een bacterie (chlamydia trachomatis). In Europa komt deze ziekte minder vaak voor terwijl deze in Afrika en Azië juist vaak voor komt. De ziekte verloopt in drie fasen:

  • Blaar en zweer - De eerste symptomen ontstaan ongeveer 3 dagen of meer na de besmetting. Er ontstaat dan een blaar die op den duur openbreekt en over gaat in een zweer. In tegenstelling tot syfilis is er meestal geen sprake van een enkele zweer maar een aantal zweren. Deze zwe(e)r(en) geneest vrij snel en het hele proces kan bij vrouwen onopgemerkt voorbij gaan omdat het geen pijn doet. Bij mannen doet het vaak wel pijn.
  • Lymfeklieren - Na het genezen van de zweer ontsteken de lymfeklieren in de liezen, ze worden gevoelig en zetten op. De lymfeklieren krijgen een opening naar buiten waaruit het pus en bloed sijpelt (bubo). Deze openingen kunnen vanzelf genezen maar komen ook weer terug. De zweren laten vaak lelijke littekens achter. Men krijgt vaak ook last van algemene ontstekingsverschijnselen zoals koorts, ziek gevoel, hoofdpijn, slechte eetlust, pijn in spieren en/of gewrichten, etc.
  • Verdere verspreiding - Indien men niet ingrijpt kan het infectiegebied zich verspreiden, de littekens kunnen problemen bij de rectum opleveren (omdat littekens niet rekbaar zijn en dus pijn tijdens het ontlasten geven).

Behandeling vindt plaats door toedienen van antibiotica.

Ulces molle

Ook dit is een bacteriële geslachtsziekte en noemt men ook wel zachte sjanker (omdat de zweer niet verhard is, syfilis heeft wel een verharde zweer). Deze ziekte komt vooral voor in tropische en subtropische gebieden. De bacterie haemophilus ducreyi veroorzaakt 3-7 dagen na besmetting kleine pijnlijke blaasjes op de geslachtsorganen of rond de anus. Deze blaasjes breken door en vormen kleine zweertjes. Deze zweertjes vloeien als het ware samen en vormen een grote zweer (niet verhard). De lymfeklieren in de lies zetten op en gaan ontsteken met als gevolg pusvorming en eventueel een abces. Dit abces breekt open waardoor het pus kan wegvloeien.

Met antibiotica en wegzuigen van pus behandelt men ulces molle.

Klassieke homeopathie en SOA's

Het is verstandig om onmiddellijk een huisarts te raadplegen bij (vermoede) geslachtziekten. Bij terugkerende klachten en genitale wratten is het verstandig om ook een klassiek homeopaat te raadplegen. Deze kan met het juiste homeopathische middel proberen om het lichaam sterker te maken waardoor de klachten verminderen of weg blijven. Homeopathie kan de reguliere behandeling ondersteunen.

In de praktijk zie je vooral mensen met genitale wratten en klachten die over blijven na een acute besmetting (bijvoorbeeld pijnklachten).

Homeopaat bij u in de buurt

Mocht u op zoek willen gaan naar een homeopaat om uw klachten te behandelen dan zijn deze tips om een bekwame homeopaat te herkennen mogelijk interessant.

Bespreking tijdens radioprogramma 'Nens in de middag'

Klik hier om gesprek te beluisteren

Beoordeling

Hier kunt u uw mening over het artikel geven.

Uw beoordeling

Eventuele opmerkingen:

Eventueel uw email:

Anti-spam: hoeveel is 5+6?

   

Bronnen en interessante links


Met betrekking tot het gebruik van deze informatie zijn er een aantal dingen die belangrijk zijn om te weten. Deze informatie vindt u via deze link.

 

 

Nieuws

Copyright 2012-2024 Klassieke Homeopathie Rob Willemse - webdesign Lutra Design